Χάνοντας την ταυτότητά σου

Αγαπημένο περιοδικό κάποτε. Ο καθρέφτης μιας ενδιαφέρουσας πόλης και ένα καλοσχεδιασμένο - στα όρια του καλού minimal αλλά φρέσκου για τα δεδομένα - design, που αποτελούσε και αποτελεί ακόμα για κάποιους φανατικούς του το μηνιαίο αντίτυπο που θα μπεί στη συλλογή και θα χρωματίσει την βιβλιοθήκη και τα ράφια του δωματίου.

Όμως όλα στράβωσαν όταν το είδα να διαφημίζεται σε εθνικό επίπεδο και σε έταιρο πανελλήνιο - αλλά μην κοροϊδευόμαστε Αθηναϊκό κατά τα άλλα - free press. Η αλήθεια είναι ότι στράβωσαν πολύ περισσότερο και πολύ νωρίτερα, όταν η πόλη που γεννήθηκε και το ανέδειξε άρχισε να παίζει όλο και λιγότερο στις σελίδες του. Όταν τα άρθρα του θύμιζαν έναν ξεπεσμένο κοσμοπολίτη που Googlare μερικές λέξεις και έβγαλε άρθρο. Η αλήθεια είναι ότι το οικονομικό και το μάρκετινγκ ευνοούν μια μεταπήδηση και άνοιγμα στην μεγαλύτερη αγορά της χώρας - πληθυσμιακά πόλη - και να πας σε εθνικό επίπεδο. Κι εγώ άνθρωπος των οικονομικών σπουδών, του μάρκετινγκ και της επικοινωνίας είμαι.

Αλλά όταν ξαφνικά αρχίζεις και χάνεις την ταυτότητά σου χωρίς προειδοποίηση, τότε αποξενώνεις και τους αναγνώστες σου. Δεν λέω, καλή η ματιά προς τα έξω - και είναι κάτι αναγκαίο σε αυτή την πόλη και την χώρα - και η αναφορά σε αυτά που γίνονται στις γωνιές του κόσμου, αλλά όταν υπάρχουν κρυμμένα μαργαριτάρια στην πόλη σου, είναι κρίμα να τα αφήνεις να χάνονται στο σκοτάδι.

Άλλωστε έτσι ξεκίνησε το όλο εγχείρημα και με κέρδισε, και μετά έγινε γνωστό και άρχισε να ταξιδεύει στα χέρια των Θεσσαλονικέων ως το απόλυτο must-have γι'αυτούς που έφευγαν για εξωτερικούς προορισμούς (λόγω σπουδών, λόγω εργασίας) και κουβαλούσαν μαζί τους τσουρέκια Τερκενλή και το τελευταίο τεύχος του περιοδικού. Τους έδινε τον παλμό της πόλης και μαζί τους έφερνε μια μυρωδιά της, όλα αυτά σε ένα πολύ όμορφο πακέτο - και δεν αναφέρομαι στο τσουρέκι του Τερκενλή τώρα. Βγήκε ακόμα και φωτογραφίες (το περιοδικό) στα αεροπλάνα της θρυλικής Alitalia, στην Βarceloneta και στον Πύργο του Eiffel, στην Times Square της Νέας Υόρκης και όπου αλλού υπήρξε, ταξίδεψε, πάτησε πόδι Σαλλλλλλλονικιού.

Όμως μάλλον ξεχάστηκε και χάθηκε σε όλα αυτά τα ταξίδια του και θεώρησε την πόλη του πολύ μικρή και ασήμαντη. Λάθος άραγε όταν κατατάσεται η Θεσσαλονίκη ανάμεσα στις πρώτες επιλογές για διασκέδαση από γνωστό ταξιδιωτικό οδηγό σε πανευρωπαϊκό επίπεδο;

Είμαστε ένα μάτσο επιφανειακών ανθρώπων του φαίνεσθαι, όμως υπάρχουν κι εκείνα τα χαμένα μαργαριτάρια - που έγραψα και πιο πάνω - και κυκλοφορούν ανάμεσά μας.

Θέλει δουλειά, σκάψιμο και υπομονή να βρεθούν. Όμως όταν βρεθούν μας εκπλήσουν.

Αναζητήστε τα λοιπόν, τι περιμένετε;!;!;!

Και ξέρετε τι λένε στην αγορά ε? Use or loose it... όταν κάποιος παραμελεί την αγορά του, τότε κάποιος άλλος θα βρεθεί να την αρπάξει... αυτοί οι νόμοι της ελεύθερης οικονομίας όμως, προφητικοί τελικά.