Το τελευταίο διάστημα στη χώρα, ειδικά μετά τα μέτρα για το συμμάζεμα της κατασπατάλησης κρατικού χρήματος, εξαπολύθηκε μια “επίθεση” προς όσους δουλεύουν σε δημόσιες υπηρεσίες. Όχι άδικα -υπάρχουν πολλά κακά παραδείγματα εκεί έξω, ίσως περισσότερα από το συνηθισμένο. Καθημερινά, όμως, αποδεικνύεται ότι αυτός δεν είναι ο κανόνας και ότι σε πολλές υπηρεσίες υπάρχουν εργατικοί άνθρωποι με όρεξη, οι οποίοι, παρά το κλίμα που δημιουργούν συνάδελφοί τους, συνεχίζουν να παράγουν έργο μέσα από σκληρή δουλειά.
"Η παραπάνω ιστορία είναι πέρα για πέρα αληθινή και οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά γεγονότα και πρόσωπα δεν είναι τυχαία..."
ΠΡΟΣΦΑΤΑ, έτυχε να ακούσω την παρακάτω ιστορία να εξελίσσεται κάτω από το παράθυρο του σπιτιού μου, ξημερώματα στην Τούμπα -αϋπνίες, βλέπετε. Περνάει συνεργείο του δήμου από τη γειτονιά -και κάνει πολύ καλή δουλειά καθαρίζοντας και σκουπίζοντας. Σε μια στιγμή μένουν πιο πίσω μια γυναίκα κι ένας “υπεύθυνος”. Η γυναίκα βγαίνει εκτός των -βασανιστικά συγκεκριμένων(;)- καθηκόντων της, μαζεύοντας μερικά φυλλάδια πιτσαρίας πεταμένα στο πεζοδρόμιο, μπροστά από μια πολυκατοικία. Αμέσως, ο εργατικός “υπεύθυνος” τής φωνάζει να μην ασχοληθεί με πράγματα που δεν είναι δουλειά της και να τα αφήσει για να τα μαζέψουν οι κάτοικοι της οικοδομής. Να υποθέσω ότι ο “υπεύθυνος” είναι μόνιμος και δεν έχει κίνητρο να κάνει τη διαφορά, σε αντίθεση με τη γυναίκα;...
ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ομάδα ανθρώπων απειλείται κάθε φορά που κάποιος ξεφεύγει από τα όρια της “περιοχής” του, όταν κάνει μια έξτρα προσπάθεια που θα βοηθήσει και θα κάνει τη διαφορά. Έτσι, σε πολλές υπηρεσίες υπάρχει η πίεση μην τυχόν και υπάρξει κάποιος πιο παραγωγικός και φανεί ότι οι υπόλοιποι υπάλληλοι απλά δεν κάνουν τη δουλειά τους και δεν παραδίδουν έργο όπως θα έπρεπε.
ΑΛΙΜΟΝΟ, όμως, μην πυροβολείτε! Δεν είναι όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι το ίδιο. Γνωρίζω προσωπικά λαμπρά παραδείγματα στο ΙΚΑ και σε δημόσια σχολεία. Μου έχουν τύχει φιλικότατοι και εργατικότατοι εργαζόμενοι σε δημόσια νοσοκομεία. Δυστυχώς, υπάρχει ένα σύστημα που πάσχει και συμπαρασύρει μαζί του αρκετούς από τους ανθρώπους που λειτουργούν μέσα σ’αυτό -αλλά όχι όλους. Η παραπάνω ιστορία είναι πέρα για πέρα αληθινή και οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά γεγονότα και πρόσωπα δεν είναι τυχαία...
Δημοσιεύθηκε στο Live! στη Θεσσαλονίκη, Μακεδονία της Κυριακής, Κυριακή 10.10.2010
No comments:
Post a Comment