Μια βόλτα για μια παραδοσιακή χωριάτικη τυρόπιτα στον φούρνο της γειτονιάς, ενώ το στομάχι γουργούριζε τρελά από την πείνα, με έβγαλε σε έναν ιστορικό χώρο της πόλης και σε μια έκθεση φωτογραφίας για την ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων. Περίοδος βυζαντινή, οθωμανική, ενετική, με διαφορετικές τεχνικές, διαφορετική νοοτροπία, διαφορετική προοπτική. Όλα αυτά αναμείχθηκαν τόσο όμορφα μέσα στα χρόνια στην περιοχή.
"Είναι ώρα να αρχίσουμε την επαναπροσέγγιση -όχι για τα φλάς, αλλά την αληθινή, στη βάση της"
ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ της Ροτόντας τουρίστες από Γαλλία και Τουρκία, ΗΠΑ και Σερβία. Παλιοί γνώριμοι στην ευρύτερη περιοχή, όπου έχουν συνυπάρξει πολιτισμοί και θρησκείες. Έβλεπα φωτογραφίες από άλλες Βαλκανικές πόλεις του 1913 και 1914 -μέσα σ’ αυτές και η Θεσσαλονίκη. Όλες μοιράζονται τόσα κοινά (μεριές της Άνω Πόλης και της Ροτόντας στην ίδια σειρά με παρόμοιες στην Οχρίδα και την Κωνσταντινούπολη, στη Σόφια και το Σαράγιεβο).
ΜΠΗΚΑ σε σκέψεις... Πόσο κοντά ήμασταν ως γείτονες, πόσο μακριά για την ώρα... Βλέπω τους τούρκους τουρίστες να περπατάνε την περιοχή της Ροτόντας ή στην Άνω Πόλη και νιώθω ότι καταλαβαίνουν. Το ίδιο υποθέτω ότι ισχύει και για τους έλληνες επισκέπτες στις γειτονιές της Πόλης. Η γεωγραφική περιοχή όπου ζούμε αποτελεί πέρασμα για πολλούς λόγους -κι αυτό έπρεπε να είχε λειτουργήσει υπέρ μας εδώ και αρκετό καιρό. Για την ώρα, ας αρχίσουμε την επαναπροσέγγιση -όχι για τα φλας, αλλά την αληθινή, στην βάση της.
ΟΣΟ ΑΠΛΟ και καθημερινό θα ήταν για έναν Γάλλο το ταξίδι στην Ελβετία με το TGV ή για τον Γερμανό προς Ιταλία μεριά με το αυτοκίνητο, έτσι θα ήθελα να δω στο μέλλον και τον Θεσσαλονικιό στη Μπάνια Λούκα, στο Βελιγράδι ή στην Πόλη. Οι ρίζες μας είναι πολυπολιτισμικές και η φύση μας να εξερευνούμε. Τώρα, απλώς το ξεχάσαμε και κλειστήκαμε -για λίγο, ελπίζω- στο καβούκι μας.
ΜΕΧΡΙ
Δημοσιεύθηκε στο Live! στη Θεσσαλονίκη, Μακεδονία της Κυριακής, Κυριακή 25.07.2010
No comments:
Post a Comment