Πρώτη βαρύγδουπη διαπίστωση: δυστυχώς, η χώρα αδειάζει από νέα και λογικά μυαλά. Από ανθρώπους με φρέσκες ιδέες, πολλή ενέργεια για δουλειά, ανθρώπους που θα μπορούσαν να συμβάλουν σ’ ένα καλύτερο μέλλον μετά την περίοδο αλλαγών και ανακατατάξεων που ζούμε. Κι αυτή είναι μια διαπίστωση που ακολουθεί μια σειρά μέτρων που εξουθενώνουν τη νέα γενιά -αυτούς που μόλις περνούν από το στάδιο των σπουδών στην πραγματική καθημερινότητα και στην αναζήτηση εργασίας- ή τους νέους που βρίσκονται ήδη στην αγορά εργασίας, με χειρότερους, πλέον, όρους, με κομμένα τα φτερά και με μισθούς που δεν διασφαλίζουν ανεξαρτησία. Όλα αυτά σε μια αγορά εργασίας όπου κυριαρχεί η μετριότητα, χωρίς να ακυρώνονται τα λαμπρά παραδείγματα που υπάρχουν εκεί έξω -και μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού.
"Η ελληνική κοινωνία χάνει το σημαντικότερο κομμάτι της -και αναρωτιέμαι τι μένει για να την ξαναχτίσει..."
ΑΝΑΓΚΑΙΑ ή μη, τα μέτρα που προωθούνται για το εργασιακό και το ασφαλιστικό, τα μέτρα με στόχο ένα καλύτερο μέλλον για τη χώρα, πάσχουν. Πάσχουν, καθώς δεν προβλέπουν αντισταθμίσματα ικανά να επιφέρουν ισορροπία. Όλα είναι θέμα ψυχολογίας -και οι τελευταίες, ραγδαίες και αναγκαίες αλλαγές δεν αντισταθμίζονται με την αναμονή αναπτυξιακών μέτρων στο βραχυπρόθεσμο ή στο μακροπρόθεσμο μέλλον.
ΟΛΟΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ να μοχθήσουμε, ώστε να αντέξουμε σε δυσκολίες και μεγάλες αλλαγές υπό καθεστώς εξαιρετικής πίεσης. Αρκεί να γνωρίζουμε για τι ακριβώς μοχθούμε και ποια είναι, τελικά, αυτή η μελλοντική «Γη της Επαγγελίας» που αποτελεί υβρίδιο σκανδιναβικής οργάνωσης και νοτιοευρωπαϊκής τσαχπινιάς. Καλές οι αφαιρέσεις, σύντομα όμως -αν όχι άμεσα- θα πρέπει να δούμε και τις προσθέσεις… Αφήστε που δεν συμμερίζομαι τα επικοινωνιακά τρικ περί εξαγγελίας «θετικών» και «αναπτυξιακών μέτρων», ενόψει ΔΕΘ, ως βάλσαμου –μάλλον για τα νούμερα των δημοσκοπήσεων και εις άγραν θετικών σχολίων.
Η ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ δεν μπορεί να περιμένει, έτσι αρχίζει ήδη να αποχωρεί. Κάποιοι ίσως το θεωρήσουν εγωιστικό… Προσωπικά, το εντάσσω στην ανάγκη για μια αξιοπρεπή ζωή και για αναγνώριση των δυνατοτήτων της. Για την ώρα, το καλοκαίρι κυλάει και όλο και περισσότεροι νέοι φεύγουν -ή σχεδιάζουν να φύγουν- για Γερμανία, Ελβετία, Βρετανία, Σουηδία, Ολλανδία, Βέλγιο –και ούτω καθεξής... Η ελληνική κοινωνία χάνει το σημαντικότερο κομμάτι της -και αναρωτιέμαι τι μένει για να την ξαναχτίσει…
Δημοσιεύθηκε στο Live! στη Θεσσαλονίκη, Μακεδονία της Κυριακής, Κυριακή 01.08.2010
No comments:
Post a Comment