Αν υπάρχει κάτι που εκτιμώ στο ελληνικό στοιχείο, αυτό είναι η έλλειψη άγχους. Φετάαααααα... «Όλα θα γίνουν με τον καιρό», λέμε είτε «Έλα μωρέ, σιγά τώρα! Ποιός μας βλέπει;» (μια κι ο χρόνος γιατρεύει -και ενίοτε απ' ότι κατάλαβα, βρίσκει και λύσεις). Βέβαια, στην υπόλοιπη Ευρώπη έχουν ενστερνιστεί το αγγλοσαξωνικό «ο χρόνος είναι χρήμα» -αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση, που δεν θα κάνω για την ώρα. Λόγια του αέρα, θα μου πείτε. Δεν σας αδικώ, και μπαίνω στο ψητό...
"Κλείσαμε τα μάτια και πηδήξαμε στο κενό, χωρίς να ξέρουμε που θα μας βγάλει"
ΜΙΛΩΝΤΑΣ με φίλους, μαθαίνω για γνωστό μας, ο οποίος μετά από διπλή παράβαση του ΚΟΚ - διέλευση με κόκκινο δύο φορές σε ένα βράδυ, για πρώτη φορά στη ζωή του- και αφού τον έκανε “τσακωτό” η ομάδα «ΔΙΑΣ» και έφερε Τροχαία, υπέστη αφαίρεση τού διπλώματος οδήγησής του. Φυσικά, η διαδικασία που ακολουθήθηκε ήταν μαθήματα και εξετάσεις, για διπλώμα από την αρχή. Φαντάστειτε έναν 35άρη να περνάει εκ νέου τη διαδικασία σαν οποιοδήποτε πρωτάκι -εμού συμπεριλαμβανομένου- για να πάρει το δίπλωμα. Πλέον, ο “πρωταγωνιστής” της ιστορίας το δηλώνει παντού: «Δεν υπάρχει περίπτωση -ούτε κατά διάνοια!- να κάνω άλλη παράβαση στο τιμόνι.»
ΕΤΣΙ και για εμάς τους υπόλοιπους: καπνιστές, απρόσεκτους οδηγούς, «λαδωτές» σε δημόσιους λειτουργούς κοκ. Ίσως να το ξανασκεφτόμασταν πριν καταπατήσουμε κάποιον ψηφισμένο και επικυρωμένο νόμο, αν ξέραμε ότι οι πιθανότητες να μας πέσει «καμπάνα» είναι πλέον μεγάλες.
ΤΟ ΠΑΘΗΜΑ γίνεται μάθημα: η ίδια η ιστορία μπορεί να “ανακατασκευαστεί” και ο ήρωάς της να παραβιάσει με διάφορους τρόπους νόμους και κανόνες, που σήμερα δεν παίρνουμε και τόσο σοβαρά. Γιατί, στην τελική, όλοι είμαστε γρανάζια μιας μεγάλης μηχανής -κι αν κάποιο από αυτά δεν δουλέψει όπως πρέπει, το υπόλοιπο σύστημα απλώς καταρρέει. Και μετά μπαίνουμε στη φάση του «restart» -ή της επιτήρησης και της επισκευής.
ΚΙΝΔΥΝΟΛΟΓΙΕΣ; Μπορεί. Για την ώρα, όμως, ίσως μας συνετίσουν -έχοντας κάποιον να μας παρακολουθεί συνέχεια, μπας και παρανομήσουμε, για να μας αποτρέψει. Ίσως κάποια μέρα ενηλικιωθούμε και γίνουμε πιο υπεύθυνοι... «Who knows», που λένε και στο χωρίο μου.
Δημοσιεύθηκε στο Live! στη Θεσσαλονίκη, Μακεδονία της Κυριακής, Κυριακή 22.11.2010
No comments:
Post a Comment