Είναι κάτι το οποίο αποτελεί παράδοση πλέον του ελληνικού λαού καί της φύσης, φτιαγμένο από τον άνθρωπο. Καλοκαιρινές πυρκαγίες... κάτι το αναπόφευκτο όπως έχει εξελιχθεί. Καί αναρωτιέμαι πραγματικά, ότι αν κάποιο ή κάποια άρρωστα μυαλό έκαναν κάτι τέτοιο (αν καί χρειάζεται να το φιλοσοφήσουμε πολύ το θέμα?!), μπορούν να προκαλέσουν τέτοια καταστροφή γύρω από την πρωτεύουσα... στην υπόλοιπη χώρα, οι περιοχές φιλέτα είναι επίσης εξίσου απροστάτευτες αν όχι περισσότερο?!
Όλα γίνονται γιατί κάποιοι δεν βλέπουν παραπέρα από την μύτη τους, όλα γίνονται γιατί κάποιοι έχουν το χειρότερο θράσσος που υπάρχει εκεί έξω... να βγάλουν λεφτά από το παραμικρό καί να χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα. Η καταστροφή του τελευταίου πνεύμονα της Αττικής δεν τους αποτρέπει. Τα 4 εκατομμύρια άτομα καί το κατά πόσο θα επηρρεάσει αρνητικά αυτή η καταστροφή το περιβάλλον στο οπόιο ζούν καί την ποιότητα ζωής τους, δεν τους αποτρέπει επίσης. Είναι αυτοί οι κακοί αιμοβόροι άνθρωποι, που θα κάνουν τα πάντα για να χτίσουν όπου είναι δυνατόν καί...
για ένα λεπτό, νομίζω ότι αυτό γίνεται γιατί βρίσκουν το ελεύθερο. Γιατί υπάρχει απουσία κάποιου παράγοντα, κάτι το οποίο δεν περιορίζει κάποιον να αλωνίζει καί να δημιουργεί εστίες καί να καθαρίζει εκτάσεις δασικές, έτοιμες προς χρήση.
Είναι πολύ εύκολο να τσιρίζεις μετά τα γεγονότα που εξελίσονται καί να περιμένεις ότι μια μη λειτουργική πολιτεία καί μή λειτουργικοί οργανισμοί, ως εκ θαύματος θα προλάβουν τα πάντα καί όλα θα σβηστούν. Καί όμως, τώρα που το ξανασκέφτομαι τελικά εκείνος ο παράγοντας που λέμε ότι λείπει... βρήκαν έναν άλλο παράγοντα που δεν έλειπε, αυτός ήταν η γενική απάθεια. Η απάθεια ότι όλα θα βρούν το δρόμο τους μόνα τους, ότι εμείς δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι μόνοι μας για να προλάβουμε κάποια πράγματα, ότι εμείς όπως από μικρά παιδιά θα έχουμε κάποιον από πίσω μας να μας ακολουθεί καί να προλαμβάνει τα πάντα.
Ε όχι, δεν γίνεται έτσι στην πραγματικότητα... όλα είναι θέμα προετοιμασίας. Καί αυτή τη φορά πάλι απροετοίμαστοι ήταν όλοι, όλες οι μεριές. Κάτοικοι, οργανισμοί καί η πολιτεία.
Ωραίες όλες αυτές οι κινήσεις αναδάσωσης - που σίγουρα θα ακολουθήσουν ως μέρος μιας εκστρατείας πράσινης πολιτικής φιλικής προς το περιβάλλον κάποιων εταιρειών για λόγους προβολής - αλλά καλύτερο θα ήταν να μην χρειάζονταν... καλύτερο θα ήταν να προλαμβάνουμε καί να τιμωρούμε αυτούς που παρανομούν. Η ανομία και η απάθεια... αυτά μας έφτασαν εδώ πέρα.
Το δάκρυ κυλάει, αλλά δεν είναι αρκετό για να σβήσει την φωτιά. Όλα αυτά νοιώθω να με κουράζουν όταν δεν αλλάζουν μετά από τόσα χρόνια, όταν ακόμα καί πάλι μετά από όλα αυτά τα γεγονότα όλοι θα κοιτάξουμε στο κοντινό μέλλον καί μόνο το ατομικό συμφέρον καί θα παραλείψουμε το γενικό καλό από την εξίσωση. Θα δούμε μόνο τον εαυτούλη μας.
Μας αξίζει? Δυστυχώς ναί! Ως άτομα, για να μάθουμε καί ίσως συνετιστούμε στο μακρινό μέλλον μέσω μιας επίπονης καί δύσκολης διαδικασίας. Οι πρωτόπλαστοι εκδιώχθηκαν από τον παράδεισο καί έπρεπε να μοχθήσουν για να αποκτήσουν αυτά που είχαν, ή τουλάχιστον ένα μέρος. Εμείς πάλι, το πάμε ένα βήμα παραπέρα.
Την επικοινωνιακή προστυχιά των πολιτικών καί της πολιτικής δεν θα μπώ καν στον κόπο να την σχολιάσω. Αλλά έτσι είναι, αυτοί οι άνθρωποι που μας αξίζουν έχουν την δύναμη γιατί εμείς οι ίδιοι τους βάζουμε σε θέση δύναμης.
Καί όχι, δεν είμαι από τους τραγικούς που κυκλοφορούν εκεί έξω. Υπάρχουν παρόμοια γεγονότα που έγιναν σε άλλες ακόμα πιο ευρωπαϊκές καί οργανωμένες χώρες... όμως εμείς πάντα πρωτοπορούμε τόσο στην συχνότητα, όσο καί στην έκταση της καταστροφής. Πέρσι θρηνήσαμε τα θύματα, τις οικογένειες καί τους ανθρώπους που προσπαθούσαν να ξεφύγουν. Αν αυτό δεν μας ταρακούνησε, υπάρχει κάτι άλλο που θα μπορέσει?!
Στις φωτόγραφίες πάνω υπάρχουν οι αναφορές από την σελίδα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ το οποίο με φωτορεπορτάζ αλλά καί τα τελευταία νέα για την προετοιμασία του κρατικού μηχανισμού για το πώς θα διαχειριστή την κρίσης. Παρακάτω, το πρώτο θέμα που παίζει στην Νορβηγία από το πρωί στην μεγαλύτερη εφημερίδα Aftenposten για την καταστροφή... οικολογική όπως αναφέρεται, καί επικεντρώνεται στο αποτέλεσμα για το μικροκλίμα της περιοχής της Αττικής καί στο αποτέλεσμα για την ποιότητα ζωής στην Αθήνα.
Αλλά στο τέλος, κάποιος θα έχει αποκτήσει μια έκταση για να χτίσει. Αυτό μετράει... Στην υγεία μας λοιπόν... καί στα μπάρμπεκιου που θα ακολουθήσουν!
No comments:
Post a Comment