Τώρα καταλαβαίνω το νόημα της Δημοκρατίας. Σήμερα, μια επέτειο ενός χρόνου, για ένα τραγικό γεγονός - αν οχι το τραγικότερο από όλα - πολλοί θα βρούν την διέξοδο στους δρόμους με την δημιουργία προβλημάτων και καταστροφών, με πυρπόληση αυτοκινήτων και καταστημάτων.
Γεμίζω περηφάνεια όταν βλέπω - οχι πρώτη είδηση, ας μην είμαστε και εγωκεντρικοί, δεν παίζει τόσο υψηλά η επανάληψη στο εξωτερικό! - αλλά ανάμεσα στις πρώτες ειδήσεις στο ΒΒC, Corriere della Sera, France 24 για τις ζημιές και τους κουκουλοφόρους σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Όταν όλοι θα αναφερθούν στην επέτειο ένος χρόνου από τον χαμό ενός παιδιού, από τα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008... εγώ θα βλέπω κάποιους ετοιμοπόλεμους κουκουλοφόρους να μαζεύονται στην Καμάρα, να προκαλούν ζημιές και να καίνε τα Starbucks - όλα τα παραπάνω ιδιαίτερα σημαντικά στον πόλεμο κατά του καπιταλισμού και της Αμερικανιάς που μας προσφέρει καφέ καθημερινά σε υψηλές τιμές, εμποτισμένο με ουσίες που θέλουν να μας υποτάξουν στα σκοτεινά συμφέροντα. Έτσι θα δικαιολογήσουν μερικοί την καταστροφή περιουσίας, ακόμα και αν ανήκει στα συμφέροντα μεγάλων διεθνών εταιρειών. Παράλληλλα όμως το στενό μυαλό τους δεν σκέφτεται ότι αντί να χρησιμοποιούνε την ενέργεια τους στο να πυρπολούν αυτοκίνητα, δημόσια κτίρια, γραφεία και καταστήματα εταιρειών και διεθνών οργανισμών, καλύτερο και αποτελεσματικότερο θα ήταν να προσπαθήσουν να αλλάξουν την εικόνα της καθημερινότητας γύρω τους.
Μήπως τελικά όλοι αυτοί οι βάνδαλοι ανήκουν στον ίδιο σάκο με τους χυδαίους που για μερικά ψωροχιλιάρικα έκαψαν εκατοντάδες δασικές εκτάσεις την τελευταία διετία και κατέστρεψαν σπίτια, οικογένειες και περιουσίες, με αυτούς τους "πολιτικούς" που φόρτωσαν στις πλάτες όλων εκατομμύρια ευρώ που χάθηκαν μέσα από μαύρες τρύπες για να γεμίσουν τις δικές τους τσέπες, με εκείνες τις περιπτώσεις αστυνομικών που έδειξαν το πιο άσχημο πρόσωπο με την κακοποίηση ανθρώπων πέρα από κάθε νομοθεσία και κανονισμό μέσα και έξω από τα αστυνομικά τμήματα; Μήπως τελικά όλοι αυτοί οι κουκουλοφόροι που είναι εκεί έξω ετοιμοπόλεμοι κάθε φορά - όχι για να διαδηλώσουν ειρηνικά και να δώσουν ένα μήνυμα, αλλά για να καταστρέψουν και να κάψουν - μήπως τελικά και αυτοί γίνονται ένα με αυτό το οποίο αντιμάχονται και βρίζουν σε συνθήματα;
Μήπως όλοι μας πρέπει να κατεβούμε τελικά και να ζητήσουμε μια για πάντα την απομάκρυνση τέτοιων στοιχείων από την κοινωνία μας; Να κατακρίνουμε και να τιμωρούμε μια τέτοια συμπεριφορά που θα προκαλέσει προβλήματα στους γύρω μας; Να σταματήσουμε να ανεχόμαστε νταήδες που θα βγούν να παίξουν το "βιντεοπαιχνίδι" τους προκαλώντας υλικές ζημιές γύρω τους;
Έχω ζήσει κι εγώ την βία από όργανα της τάξης σε άτομα της οικογένειάς μου. Είναι ότι χειρότερο όταν γίνεται χωρίς λόγο και αιτία, με καταστρατήγηση τόσο της νομοθεσίας και τον κανονισμών, όσο και της κοινής λογικής. Όταν τα άτομα που βρίσκονται εκεί για να βοηθήσουν στην διατήρηση της τάξης και της ασφάλειας, θα προκαλέσουν πόνο και οργή μέσα από πράξεις που δεν συνάδουν με τον ρόλο που τους έχει απονείμει η κοινωνία. Και όμως, μετά από όλα αυτά εγώ τι έπρεπε να κάνω; Θα ήταν λογικό να αρπάξω ένα περίστροφο και όποιον πάρει ο χάρος; Φυσικά και όχι, πιστέψτε με... τόσο η μητέρα του 15χρονου που σκοτώθηκε από τον αστυνομικό, όσο και οποιοσδήποτε άλλος έχει πληγωθεί από την βία και την αδικία, θέλει να βρεί το δίκιο του μέσα από την δικαιοσύνη. Εκεί πρέπει να ποντάρουμε ως κοινωνία και αυτό δείχνει το επίπεδο ενός λαού, κατά πόσο υπάρχει τυφλή κατανομή δικαιοσύνης, χωρίς κανένα ελαφρυντικό και κόλλυμα λόγω γνωστών και αγνώστων, χωρίς παρέμβαση οποιουδήποτε έχει διαφορετικό συμφέρον, παρά μόνο ως υπηρέτες της κοινωνικής δικαιοσύνης.
No comments:
Post a Comment