Εδώ και αρκετούς μήνες διάγουμε μιαν ιδιότυπη περίοδο τρομολαγνείας, με μια ατελείωτη συζήτηση για την οικονομική κρίση της χώρας που έρχεται/ ήρθε/ θα έρθει/ φεύγει... Φυσικά μέσα σ’ όλα υπάρχουν τρία γράμματα της αλφαβήτου, που πλέον έχουν πάρει την θέση του “σύγχρονου” μπαμπούλα στο μυαλό όλων μας (aka: ΔΝΤ).
"Μήπως τελικά περνάμε μια "κρίση που πολλοί άλλοι θα ζήλευαν;"
ΟΛΑ τα παραπάνω δεν είναι εντελώς αναίτια.. Φυσικά και διανύουμε μια δύσκολη περίοδο αλλαγών και ανακατατάξεων, με την ελπίδα για κάτι καλύτερο στο μέλλον. Παρ’ όλη την κρίση, βλέπω ακόμη τα ίδια καφέ, ταβέρνες και εστιατόρια ασφυκτικά γεμάτα -βλέπω όμως και μια “μετακίνηση πληθυσμών” προς πιο προσιτές και λογικές επιλογές. Γίνεται πιο δημοφιλής η (προσιτή) λύση της παραλίας, βραδάκι, με παρέα και μπύρα απ’ το περίπτερο -την ίδια στιγμή, όμως, νέοι άνθρωποι γύρω μου συνεχίζουν να ετοιμάζουν καλοκαιρινές διακοπές στα ελληνικά νησιά, ακόμη κι αν βγαίνουν τσίμα τσίμα οικονομικά. Τελικά, μήπως αυτή η κρίση παρουσιάζεται σαν ένα τεράστιο μοχθηρό τέρας, ενώ στην πραματικότητα δεν είναι παρά ένα ενοχλητικό μικρό τερατάκι, που θα κάνει την φασαρία του και θα φύγει; Κι αναρωτιέμαι ποια είναι, άραγε, η επίδραση των ΜΜΕ στο ενδεχόμενο διόγκωσης αυτής της κρίσης...
ΕΧΩ ΦΙΛΟΥΣ και γνωστούς σε μιαν άλλη ΔουΝουΤου-χτυπημένη χώρα της Βαλτικής, την Λετονία. Μια χώρα που - μετά από μια πρόσκαιρη, “τρελή” ανάπτυξη- έπεσε απότομα και συμπαρέσυρε μαζί της κάθε έννοια κάλυψης βασικών αναγκών. Πλέον, έξω από την πρωτεύουσά της, τη Ρίγα, τα μικρά χωριά αποτελούν πάμφτωχες περιοχές που δεν ανήκουν στην Ευρωπαϊκή πραγματικότητα...
ΒΑΖΩ τις δυο παραπάνω περιπτώσεις δίπλα δίπλα και τις συγκρίνω. Εκεί δεν έχουν δυο-τρεις βόλτες την ημέρα σε καφέ με φίλους, ούτε ταβερνάκια με παρέες και ουζάκι, ούτε ελληνικές θάλασσες σε απόσταση αναπνοής, γεμάτα μπιτς-μπαρ ή το ελληνικό καλοκαίρι/ φθινόπωρο/ χειμώνα/ άνοιξη... Τελικά, μήπως πρωτοτυπήσαμε με μια δική μας κρίση, “alla greca”; Και, για να χρησιμοποιήσω τα λόγια ενός νορβηγού οικονομολόγου, “μπορεί στην Ελλάδα να πάσχουν οικονομικά για την ώρα, όμως συνεχίζουν να έχουν καταπληκτικό καιρό, φρέσκα λαχανικά, αγνό ελαιόλαδο και πανέμορφες παραλίες...”
ΕΧΩ ΦΙΛΟΥΣ και γνωστούς σε μιαν άλλη ΔουΝουΤου-χτυπημένη χώρα της Βαλτικής, την Λετονία. Μια χώρα που - μετά από μια πρόσκαιρη, “τρελή” ανάπτυξη- έπεσε απότομα και συμπαρέσυρε μαζί της κάθε έννοια κάλυψης βασικών αναγκών. Πλέον, έξω από την πρωτεύουσά της, τη Ρίγα, τα μικρά χωριά αποτελούν πάμφτωχες περιοχές που δεν ανήκουν στην Ευρωπαϊκή πραγματικότητα...
ΒΑΖΩ τις δυο παραπάνω περιπτώσεις δίπλα δίπλα και τις συγκρίνω. Εκεί δεν έχουν δυο-τρεις βόλτες την ημέρα σε καφέ με φίλους, ούτε ταβερνάκια με παρέες και ουζάκι, ούτε ελληνικές θάλασσες σε απόσταση αναπνοής, γεμάτα μπιτς-μπαρ ή το ελληνικό καλοκαίρι/ φθινόπωρο/ χειμώνα/ άνοιξη... Τελικά, μήπως πρωτοτυπήσαμε με μια δική μας κρίση, “alla greca”; Και, για να χρησιμοποιήσω τα λόγια ενός νορβηγού οικονομολόγου, “μπορεί στην Ελλάδα να πάσχουν οικονομικά για την ώρα, όμως συνεχίζουν να έχουν καταπληκτικό καιρό, φρέσκα λαχανικά, αγνό ελαιόλαδο και πανέμορφες παραλίες...”
Δημοσιεύθηκε στο Live! στη Θεσσαλονίκη, Μακεδονία της Κυριακής, Κυριακή 27.06.2010
No comments:
Post a Comment