Άρπαξα την ευκαιρία αμέσως μόλις παρουσιάστηκε: μπορεί να ακούγεται περίεργος τρόπος διασκέδασης για έναν 24χρονο, ήθελα ωστόσο από καιρό έμπειροι άνθρωποι να με καθοδηγήσουν στα άδυτα αυτών των χώρων. Και εξηγούμαι: μιλάω για τη Διεθνή Ημέρα Μουσείων και την οργανωμένη περιήγηση από αρχαιολόγους στα εκθέματα και στην ιστορία τους.
"Τι θα αφήσουμε κληρονομιά στους επόμενους; Ως τι και για ποιον λόγο θα μας μνημονεύουν;"
ΔΥΟ ΩΡΕΣ ήταν υπεραρκετές, για να ξεφύγω από το πολύβουο κέντρο και τους καθημερινούς προβληματισμούς και να βρεθώ παρατηρητής μιας ιστορία που αρχίζει από τα προϊστορικά χρόνια, συνεχίζει στην αρχαία Ελλάδα και το βασίλειο της Μακεδονίας, προχωράει στην ακμή της Θεσσαλονίκης στην ρωμαϊκή εποχή, περνάει στη βυζαντινή αυτοκρατορία και την οθωμανική περίοδο και, ξαφνικά με “ξεβράζει” πίσω στο έτος 2010 και στη γεμάτη κίνηση Λεωφόρο Στρατού.
ΞΑΝΑΓΥΡΝΩ στο σήμερα με ένα αίσθημα αγαλλίασης -και μεγάλου άγχους, παράλληλα: τι θα αφήσουμε, άραγε, εμείς ως κληρονομιά της εποχής μας, στους επόμενους; Ως τι και για ποιον λόγο θα μας μνημονεύουν; Πολλές ιδέες και πολλές επιρροές -αποκοπήκαμε από το παρελθόν μας και επαναπαυτήκαμε στα λευκά μας μάρμαρα. Οι μαθητικές εκδρομές δεν μας έμαθαν αρκετά, μια Διεθνής Ημέρα Μουσείων, όμως (και με δωρεάν είσοδο, παρακαλώ), μου προσέφερε μια διέξοδο από τη ρουτίνα κι ένα συναίσθημα ολοκλήρωσης ως άνθρωπο.
ΟΦΕΙΛΩ ένα μεγάλο “ευχαριστώ” στις περιηγήτριες του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης για τον ενθουσιασμό τους, αλλά και για την αγάπη για τη δουλειά τους, που τη μοίρασαν απλόχερα -και πέραν του καθιερωμένου προγράμματος- με τους επισκέπτες της ημέρας. Νομίζω ότι αυτό που σκέφτομαι είναι κοινό στο μυαλό κι όλων των επισκεπτών εκείνης της ημέρας: “Τα μουσεία θα πρέπει να είναι δωρεάν για όλους, κάθε μέρα!” -και με τέτοια εκθέματα και ιστορία, δεν έχουν άδικο...
Δημοσιεύθηκε στο Live! στη Θεσσαλονίκη, Κυριακή 30.05.2010
No comments:
Post a Comment