Παρ’ όλη την αστική της ασχήμια, η πόλη της Θεσσαλονίκης κρύβει εικόνες και ιστορίες της φύσης, πραγματικούς μικρούς θησαυρούς. Εικόνες που δύσκολα βρίσκεις σε άλλες μεγαλουπόλεις. Κάθομαι στο μπαλκόνι ενός σπιτιού στο κέντρο της πόλης και παρατηρώ γύρω μου: όσο πιο ψηλά το μπαλκόνι, τόσο πιο απόμακρη φαίνεται η κίνηση του κέντρου -αλλά, παράλληλα έχω πλήρη έλεγχο της περιοχής.
"Η πόλη της Θεσσαλονίκης κρύβει εικόνες και ιστορίες της φύσης, πραγματικούς μικρούς θησαυρούς"
ΕΔΩ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟ έχει γίνει το εξής παράλογο: σε μια στέγη εκκλησίας - πιο συγκεκριμένα πάνω στον τρούλο της - έχει φωλιάσει ένας γλάρος. Τα γνωστά θαλασσοπούλια αντάλλαξαν την φυσική τους εγγύτητα με παραθαλάσσια μέρη και μεταφέρθηκαν κεντρικά στην μεγαλούπολη. Με μεγάλη μου έκπληξη πριν εβδομάδες ανακάλυψα ότι η φωλιά είχε μέσα ένα αβγό, που έβγαλε ένα σταχτί πτηνό, μαζεμένο και άσχημο - κάτι που μου θυμίζει το παραμύθι του ασχημόπαπου. Στον ουρανό πάνω από τον τρούλο και τη φωλιά πετάνε πανέμορφοι κάτασπροι γλάροι και το μικρό σταχτί πτηνό παρακολουθεί μέσα από τη φωλιά, πάνω στον τρούλο της εκκλησίας. Μια φωλιά εκτεθειμένη στις καιρικές συνθήκες -και το τελευταίο διάστημα τα έχει περάσει όλα: από ανέμους και τον ζεστό καλοκαιρινό ήλιο μέχρι τις καταιγίδες και τις βροχές του Ιούνη.
ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ, αυτό το σταχτί πτηνό μεγαλώνει και γίνεται πιο δυνατό -κουνάει τα φτερά του! Δεν εγκαταλείπει ακόμη την ασφάλεια της φωλιάς του, κουνάει όμως συνέχεια τα φτερά του και κρώζει, πηδώντας από κεραμίδι σε κεραμίδι πάνω στον τρούλο και κοιτώντας ψηλά στον ουρανό. Εκεί ψηλά, τα λευκά θαλασσοπούλια, μέλη μιας ομάδας, πετάνε περήφανα στον ουρανό πάνω από την εκκλησία, στην καρδιά του κέντρου. Με τον καιρό και με εξάσκηση, το σταχτί πτηνό θα γίνει ένας σωστός κατάλευκος γλάρος και θα πετάξει κι αυτό μέσα στην ομάδα. Δεν θα του προσφέρει κανείς: θα πρέπει να το δουλέψει και να το καταφέρει μόνο του -και θα γίνει κι αυτό μέλος της ομάδας. Οι νόμοι της φύσης είναι σκληροί, αλλά δίκαιοι.
ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ, αυτό το σταχτί πτηνό μεγαλώνει και γίνεται πιο δυνατό -κουνάει τα φτερά του! Δεν εγκαταλείπει ακόμη την ασφάλεια της φωλιάς του, κουνάει όμως συνέχεια τα φτερά του και κρώζει, πηδώντας από κεραμίδι σε κεραμίδι πάνω στον τρούλο και κοιτώντας ψηλά στον ουρανό. Εκεί ψηλά, τα λευκά θαλασσοπούλια, μέλη μιας ομάδας, πετάνε περήφανα στον ουρανό πάνω από την εκκλησία, στην καρδιά του κέντρου. Με τον καιρό και με εξάσκηση, το σταχτί πτηνό θα γίνει ένας σωστός κατάλευκος γλάρος και θα πετάξει κι αυτό μέσα στην ομάδα. Δεν θα του προσφέρει κανείς: θα πρέπει να το δουλέψει και να το καταφέρει μόνο του -και θα γίνει κι αυτό μέλος της ομάδας. Οι νόμοι της φύσης είναι σκληροί, αλλά δίκαιοι.
Δημοσιεύθηκε στο Live! στη Θεσσαλονίκη, Μακεδονία της Κυριακής, Κυριακή 04.07.2010
No comments:
Post a Comment